محتوا و رابطه
شاید با خواندن جمله بالا، «و» این حرف ربط عزیز خاطر شما را به خود مشغول کند.
«و» حرف مهمی است، نه‌فقط در ربط دادن کلمات و جملات به یکدیگر که در ربط دادن چیزهایی که ظاهراً متناقض به نظر می‌رسند، مثل بودن و نبودن.
راستش اگر از من بخواهند فقط یک نکته در باب محتوا نویسی و تولید آن بنگارم این است که بودن من و شما باید آن‌قدر اهمیت داشته باشد که نبودن ما احساس شود؛ مسئله ناممکنی را مطرح می‌کنم؟ آن‌هم در عصری که محتوا و داده‌های گوناگون از هر سو ما را محاصره کرده‌اند؟
شاید؛ اما اگر رابطه‌ای برقرار نشود و علقه‌ای بین تولیدکننده و مخاطبش شکل نگیرد، محتوا نتوانسته آن کارکردی را که باید، انجام دهد.
اگر محتوا به هر دلیلی مدتی نتواند آپدیت شود و کسی از مخاطبان ننویسد که چه شده و چرا این اتفاق افتاده یعنی آن‌که تولیدکننده نتوانسته نقش مؤثری در زندگی مخاطب ایفا کند.
اگر دکانی بسته شد و هیچ‌کس نپرسید که چرا این دکان بسته شده است، حتماً کارش را به‌درستی انجام نداده است.
محتوا، به همان اندازه که به حضور دائمی احتیاج دارد، باید چنان عمل کند که نبودنش هم مهم باشد.
رابطه میان تولیدکننده و مخاطب محتوا، یک رابطه یک‌طرفۀ صِرف نیست، من و شما به یک رابطه انسانی نیاز داریم که مؤثر باشد و سازنده و نبود آن به‌اندازه بود آن، مهم؛ و این مهم حاصل نمی‌شود مگر به پیگیری و تلاشی مداوم که با چند هفته و چند ماه به دست نمی‌آید و شاید سال معیار مناسبت‌تری برای ساخت آن باشد.